من مسیحم، مسیح ۸ ساله که مانند همسن و سالانش آرزوهای کوچک و بزرگی دارد ولی اتفاقات سخت زندگی آنها را در حد رویا نگه داشت. پدرم می‌توانست کنارمان باشد و حامی خانواده‌اش، اما نیست. همین‌ها بود که باعث شد برای رسیدن به رویایم آستین بالا بزنم، برای کمک به مادرم دست به کار شدم اما زور بازویم آنقدری نبود که هم برای زندگی کافی باشد و هم جوابگوی آرزوهایم. آخر بچه هشت ساله را چه به کار کردن. شرایط سخت زندگی آرزوهای بزرگم را از من گرفت اما رویایی کوچک در دل دارم، آرزوی داشتن یک جفت کفش نو برای خودم و خواهرم.
این روزها لبخند لب مسیح و خواهرش تنها در گروی یک اتفاق خوب است، اتفاقی مثل برآورده شدن آرزویشان، داشتن یک جفت کفش نو!