من هستی ام و من نرگس
دو خواهریم که چهار سال پیش پدرمان را در اثر ابتلا به سرطان از دست دادیم. آن زمان آنقدر کم سن و سال بودیم که هیچ چیز از داشتن پدر را به یاد نداریم. کلمه پدر برای من و خواهرم در یک یک قاب عکس خلاصه می‌شود با هزار و یک قصه و خاطره‌ای که شب‌ها با آن به خواب می‌رفتیم. شنیده‌ام که دخترها بابایی هستند، هر چیزی که دخترها بخواهند باباها برایشان می‌خرند. شاید اگر بابا بود من و نرگس از او کفش می‌خواستیم.
بیایید با مهر خود جای خالی پدر را برای هستی و نرگس پر کنیم و باعث تحقق رویایشان شویم.