چشمانم را می‌بندم و روزهایی را تصور می‌کنم که
پنجره‌های خانه‌مان رو به پارک مورد علاقه من و نرگس باز می‌شود.
می‌توانیم کفش‌های نو و لباس‌های رنگی که مادر برایمان دوخته بپوشیم و همراه پدر در پارک قدم بزنیم.
روزهایی که دست تنگی پدر مانعی برای کوتاه شدن سقف آرزوهایمان نیست.
روز هایی که نیایش و نرگس شبیه به نیایش و نرگس رویا مان زندگی می‌کنند.
امید است مهر شما عزیزان تحقق بخش رویاهای رنگی نیایش و نرگس دوست داشتنی باشد.